Sint-Jakobus,  apostel,  pelgrim, voorbeeld op onze wegen
Jakobus is een van de eerste apostelen van Christus. De ‘gezant’, zoals geschreven op de trumeau van de kathedraal van Compostella: ‘Missit me dominus’ 
Hij kreeg van Christus de bijnaam ‘Boanergès - zoon van de donder’ (Mc 3, 16,17).  Als apostel en tegelijkertijd als gewone man, visser van beroep, wordt hij gekweld door twijfel, angst en onbegrip over het evangelie dat hij ontdekt wanneer hij Christus volgt (Lc 9, 52-5; Mc 10, 35-41 of Mt 20, 20-23). 
Jakobus werd uitgezonden om het goede nieuws in de wereld te verspreiden en werd evangelist. Hij stierf de marteldood in 43 (Hand. 12:1-3). Volgens de legende legden zijn volgelingen zijn stoffelijk overschot in een boot die hem terugbracht naar de kust van Galicië, waar hij zijn ambt had uitgeoefend. 
Daar wordt hij begraven. Rond 820 wordt zijn graf ontdekt door de kluizenaar Pelayo, die wordt aangetrokken door een mysterieus lichtverschijnsel. De traditie die zijn prediking in het huidige Spanje situeert, ontstaat rond de 5e eeuw en wordt vervolgens versterkt. Hij wordt de apostel van het Westen.  
 In de loop van de pelgrimstocht die in de middeleeuwen grote menigten naar Compostella leidde, werd Jakobus de patroonheilige van de pelgrims.
Vanaf de 12e eeuw werd hij als zodanig afgebeeld, met een pelgrimsstaf of stok, een buidel en een schelp, een hoed en een mantel of cape, en met een boek in de hand, de evangeliën. 
Sint-Jakobus begeleidt de pelgrims op hun weg, het merendeel van zijn wonderen vindt plaats op de weg naar zijn graf. Ze hebben betrekking op pelgrims die onderweg zijn. Jakobus vertegenwoordigt de Hoop, zoals vermeld in een preek uit de Codex Calixtinus. 
Naar Compostella gaan, is vooruitgaan naar  de toekomst.
 
De grillen van de geschiedenis maken van Jakobus ook een ridder, een Matamore aan wie de legende  grote wapenfeiten toeschrijft ten gunste van de christelijke legers, zoals in de Slag bij Clavijo in de 9e eeuw en vervolgens tijdens de Reconquista tot in de 15e eeuw. Misschien moeten we dit aspect van Jakobus vandaag de dag beschouwen als een uitnodiging tot geestelijke strijd?
 
Maar zou Jacques, Sint-Jakob of mijn vriend Jacques - de pelgrim - vandaag niet een voorbeeld voor ons zijn,  pelgrims van de 21e eeuw , die ons aanspoort om een teken van tegenspraak te zijn in onze materialistische en technologische wereld en om waarden als vrede, vergeving, respect , gastvrijheid en broederlijke verbondenheid te bevorderen? 

We gaan op weg naar het uiterste westen van Europa, naar de kathedraal van Santiago de Compostella. Maar wie gaan we daar ontmoeten?